Wyróżniamy: sondy, skoczki głębinowe, myśliwce bliskiego i dalekiego zasięgu, transportowce (tonaż w zależności od potrzeb), skokowce, fregaty, automatyczne falowce z personelem technicznym, niszczyciele, krążowniki lekkie, zwykłe i ciężkie, rzadko spotykane superkrążowniki, pancerniki i wyjątkowo rzadkie superpancerniki – dumę floty Zjednoczenia. Istnieje duża liczba okrętów z Systemów Zewnętrznych, których uzbrojenie jest niestandardowe bądź artefaktowe. Zdarzają się też przypadki na nowo reaktywowanych jednostek z czasów Wojny Maszynowej, ale nimi nie będziemy się dziś zajmować. O rakietach powiem wam później, jest ich w każdym razie wiele i produkowane są często poza ZFK na mocy legalnych kontraktów. Dodatkowa informacja: po Wojnie Maszynowej w rękach ludzkości pozostało kilka stacji bojowych typu A, B i C. Owe stacje nie są obecnie produkowane przez ZFK. Ich podstawowa cecha to zaawansowana defensywa. Jako takie nadają się głównie do ochrony strategicznego obszaru okołoplanetarnego.
Największe znane jednostki tego typu należały do Obcych i później Maszyn, chociaż w archiwach Strumienia znajduje się informacja, że i ludzkość była w posiadaniu przynajmniej dwóch takich obiektów. Nazywano je kolosami i wiadomo tylko, że posiadały od dwudziestu do ponad trzydziestu kilometrów długości. Ich pełna specyfikacja nie została nigdy poznana. W podręczniku znajdziecie informacje na temat mitycznego okrętu typu „Tytan” czy inny „Gargantua”. Z góry uprzedzam wasze pytania: najprawdopodobniej te gigantyczne okręty nigdy nie istniały.
- Podstawowa klasyfikacja jednostek kosmicznych – wprowadzenie do wykładu dla kadetów Akademii Kosmicznej
- (G1.III.4)